Bütün toplumlar tarih boyunca doğayla iç içe yaşarken yaşadıkları coğrafyanın bir parçası olan hayvanların davranışlarını, yaşam tarzlarını ve karakterlerini gözlemleyerek bu varlıklara sembolik anlamlar yüklemiş, onları kendi inanç ve yaşayışlarıyla ilişkilendirmiş, bazılarına da kutsiyet atfetmiştir. Gerek Türkler, gerekse dünyadaki diğer bazı milletler tarafından sembol olarak kullanılan bu varlıklardan biri de kartaldır. Kartal, farklı coğrafyalarda yaşayan ve farklı medeniyetlere sahip toplumlarda en eski tarihlerden bu güne soylu bir varlık olarak kabul edilmiş, ona kutsiyet izafe edilmiş bir varlıktır. Türk kültüründe de ogan olarak; göklerin hâkimi, yol gösterici, avcı-koruyucu, güçlü bir varlık olarak saygın bir yere sahip olan kartal, Türk edebiyatında daha çok zaferin, gücün, hâkimiyetin sembolü olarak kullanılmıştır. 1960 sonrası Türk şiirinde seçkin bir yeri olan şairlerimizden Bahaettin Karakoç, “Türk Şiirinin Beyaz Kartalı” sıfatıyla anılmaktadır. Ondan söz eden yazı ve eserlerin birçoğunda bu sıfatın kullanıldığı görülür. Bu yazı, şiirlerinde kartala da yer veren Karakoç’un bu varlığa yüklediği anlamların tespit edilmesine yönelik bir çalışmadır. Bahaettin Karakoç’un; kartalı mitolojik bir imge olarak mı, millî-dinî kavramların, kahramanlığın veya bağımsızlığın simgesi olarak mı yoksa bireysel duygularını ifade etmek için mi kullandığı sorusunun cevabı aynı zamanda yazımızın da amacını oluşturmaktadır.
Kartal, Bahaettin Karakoç, sembol, şiir.